zondag 3 november 2013

Zesde versnelling

Toine is een kind dat alles intensief doet. Hij staat 's ochtends tussen zes en half zeven naast zijn bed te stuiteren en is dan ook meteen klaarwakker. Hij rent het huis door, duikt op de bank om vervolgens op de kop te staan. En dat zes keer achter elkaar. Als we boodschappen moeten halen bij de Albert Heijn, in het winkelcentrum, wil hij het liefst rennend daar naar toe, 'om zijn energie kwijt te raken'. En zijn mondje staat werkelijk nooit stil: hij kletst ons de oren van het hoofd.

Aan al die drukte zijn we inmiddels al wel redelijk gewend, voor zover dat mogelijk is. Maar waar ik niet zo goed aan kan wennen, zijn de zevenmijlssprongen die hij maakt in zijn cognitieve ontwikkeling. Hij laat ons regelmatig versteld staan met de kennis die hij weer ergens heeft opgepikt. Moeilijke sommen, filosofische overdenkingen of kennis die een 5-jarige niet zou moeten hebben: ik hoor het met gemengde gevoelens aan. Natuurlijk ben ik trots op ons slimme kereltje, maar aan de andere kant bekruipt me de angst; waar eindigt dit?

Vanmiddag was hij op een feestje, waar een meisje vertelde dat ze zes jaar was. Hij concludeerde meteen dat haar geboortejaar dan 2007 was. Het meisje keek hem glazig aan en ging aan haar moeder vragen wat een  geboortejaar was en of dat van haar inderdaad 2007 was. Toine rolde met zijn ogen: natuurlijk had hij gelijk.

Ik bekeek het tafereel op afstand. Een beetje trots, maar ook een beetje bezorgd.
Gelukkig had Toine niets in de gaten. Die dook alweer op de bank, voor een handstand.